من خویشاوند هر انسانی هستم، که خنجری در آستین پنهان نمیکند
نه ابرو درهم میکشد، نه لبخندش ترفند ِ تجاوز به حق ِنان و سایهبان ِ دیگران است.
نه ایرانی را به غیرایرانی ترجیح میدهم نه ایرانی را به ایرانی.
من یک لرِ بلوچِ کردِ فارسم،
یک فارس-زبان ِ ترک،
یک افریقایی اروپایی استرالیایی امریکاییِ آسیاییام،
یک سیاهپوستِ زردپوستِ سرخپوستِ سفیدم
که نه تنها با خودم و دیگران کمترین مشکلی ندارم
بلکه بدون حضور دیگران وحشت مرگ را زیر پوستم احساس میکنم.
من انسانی هستم میان انسانهای دیگر
بر سیارهی مقدس زمین،
که بدون حضور دیگران معنایی ندارم.
ترجیح میدهم شعر، شیپور باشد؛ نه لالایی ...
احمد شاملو
نظرات شما عزیزان:
پاسخ: ممنون
اثر: احمد شاملو